เกาหลีเหนือเป็นประเทศที่มีระบบการดูแลสุขภาพที่อ่อนแอและอยู่ภายใต้การคว่ำบาตร ทำให้มีความเสี่ยงในกรณีที่เกิดการระบาด[5][6] มีความกังวลว่าการขาดสารอาหารอย่างกว้างขวางอาจทำให้การแพร่กระจายของโควิด-19 รุนแรงขึ้น[2] นพ. พัก เมียง-ซู (เกาหลี: 박명수) เจ้าหน้าที่สาธารณสุขของเกาหลีเหนือกล่าวว่าหากโรคแพร่กระจายในเกาหลีเหนือจะเป็น "ภัยพิบัติร้ายแรงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้"[7]

จากการทูตและเศรษฐกิจที่โดดเดี่ยว[2] ชายแดนประเทศติดกับจีนเป็นจุดอ่อนไหวต่อการเริ่มต้นของการระบาด จีนนั้นเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิดที่สุดของเกาหลีเหนือ เป็นหุ้นส่วนการค้าที่สำคัญที่สุดและเป็นแหล่งที่มาของนักท่องเที่ยว[6][8]

กิจการของรัฐบาลของเกาหลีเหนือนั้นเป็นความลับและมีการควบคุมสื่ออย่างเข้มงวด ทำให้ยากสำหรับผู้สังเกตการณ์ภายนอกในการพิจารณาว่าเกิดอะไรขึ้นในประเทศ[2]

ประวัติในอดีต เกาหลีเหนือได้จำกัดการเดินทางในระหว่างการเผชิญกับโรคระบาดจากต่างประเทศ เช่นในช่วงการระบาดของไวรัสอีโบลาในปี พ.ศ. 2557[6] ยิ่งกว่านั้นประเทศประสบความสำเร็จในการกำจัดโรคในอดีต มีรายงานว่าโรคหัดถูกกำจัดจากประเทศได้ในปี พ.ศ. 2561[9][2] รัฐบาลเกาหลีเหนือเป็นรัฐบาลเผด็จการเบ็ดเสร็จและมีการควบคุมอย่างเข้มงวดในสังคมทั่วทั้งประเทศ ซึ่งผู้เชี่ยวชาญคาดว่าจะสามารถช่วยในการบังคับใช้มาตรการควบคุมโรค เช่นมาตรการการเว้นระยะห่างทางสังคม[2][10] เกาหลีเหนือยังมีแพทย์จำนวนมากเมื่อพิจารณาเปรียบเทียบกับผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวของประชากร แม้ว่าพวกเขาจะมีทักษะและความพร้อมน้อยกว่าแพทย์ในโลกตะวันตกและในเกาหลีใต้ และประเทศยังมีสุขอนามัยของประชากรในระดับสูง[10]

แหล่งข่าวของเกาหลีใต้บางกระแสกล่าวว่า โรคระบาดกำลังส่งผลกระทบต่อเกาหลีเหนืออย่างต่อเนื่อง ไวรัสมีแนวโน้มที่จะเข้ามาในเกาหลีเหนือจากประเทศจีนซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของไวรัสมากกว่าจากเกาหลีใต้ ข้อจำกัดของพรมแดนจีน-เกาหลีเหนือนั้น ผ่อนคลายกว่าชายแดนที่มีกำลังทหารสูงระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ อย่างไรก็ตามกรณีของผู้สงสัยติดเชื้อโควิด-19 ในสองมณฑลของจีน (มณฑลเหลียวหนิงและจี๋หลิน) ที่มีพรมแดนติดกับเกาหลีเหนืออยู่ในระดับต่ำ[2]

เกาหลีเหนือป้องกันการระบาดเข้ามาในประเทศของโรคซาร์สในปี พ.ศ. 2546 และจำกัดการเดินทางระหว่างประเทศในปี พ.ศ. 2557 เนื่องจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสอีโบลาในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก[11]